*اقرارکنیم که بار گناه جسم ما را ازرده و روح ما را از با تو بودن دور نموده است.

*اقرار کنیم که راضی به انچه تو داده ایی نیستیم.در سهم دیگران هم میخواهیم شریک باشیم.

*شرمنده ایم خیلی هم شرمنده به وظیفه مان خوب عمل نکردیم ...خیلی وقتها از تو دور مانده ایم ولی مهربانی و لطفت روح ما را دوباره به سویت خواند.

*بس ای خدای مهربان من از تو میخواهم کمک کنی که در مقابل این نفس سرکش مقاومت کنم و انگونه که تو می خواهی هر چند لحظه ای .باشم.

بس ای دوستان بیایید:

- معنای فداکاری را در طول زندگی کاربردی نماییم:دیگران را به شیوه ی خودشان خوشحال کنیم.برای انهایی که به ما تکیه کردند بشت و بناه باشیم و بدون انکه منتی بر انها بگذاریم تکیه گاه محکمی باشیم.هر چقدر بیشتر ببخشیم از الزامات و قیدوبند هابیشتر رها خواهیم شد.

- بیاییدافکار خود را بصورت منظم بازسازی کنیم:در افکار و عقاید خویش نسبت به شخص خود بازنگری کنیم بیاموزیم در مقابل خویشتن صبور باشیم.به تعبیری امیر خویشتن(نفس)خود باشیم.

- بیایید یاد بگیریم که گاه مسائل را رها سازیم:بدین معنی که به هر مسئله ای دائما گره نخوریم یعنی بتوانیم عبورحکیمانه از مشکلات یا دغدغه ها داشته باشیم.ماندن در هر مقطع از زندگی فرصت ها را از افراد میگیرد.

پس ارمش را تجربه کنیم و به دیگران نیز منتقل کنبم

فضائل امام علی(ع) از کتب اهل سنت:

ابن عباس شیعه میگوید .رسول خدا(ص)فرمودند:اگر تمامی باغها.قلم و دریاها مرکب و همه اجنه حسابگر و تمام انسانها نویسنده باشند.قادر به شمارش فضائل علی ابن ابیطالب(ع) نخواهند بود.وی در روایت دیگری می فرماید. خداوند براى برادرم علىـ عليه السلام ـ فضائل بى شمارى قرار داده است كه اگر كسى از روى اعتقاد، يكى از آن فضائل را بيان نمايد، خداوند گناهان گذشته و آينده او را مى بخشد، اگر كسى يكى از فضائل آن حضرت را بنويسد، تا در ان روز صورت هایی درخشان و سفید و خندا ن هستند و با دیدن نعمتهای الهی بشارت ها دارند

روايات را در دو بخش نقل مى كنيم:

* تسنن مانند ابن حجر، خطيب بغدادى، سيوطى، گنجى شافعى، ابن عساكر، شيخ سليمان قندوزى حنفى و... از ابن عباس روايت كرده اند كه گفت: (نَزَلَتْ فِى عَلىٍّ ثَلاثُ مِائَةِ آية)(1) در شأن علىـ عليه السلام ـ سيصد آيه نازل شده است.

و گروه ديگرى از علماء عامّه از يزيد بن رمّان چنين روايت كرده اند: (عَنْ يَزِيد بْنِ رُمّان قَالَ: مَا نَزَلَ فِى أَحَد مِنَ القرآنِ مَا نَزَلَ فِى عَلِىِّ بْنِ اَبِى طالِب)(2) گفت: «تعداد آياتى كه در شأن علىـ عليه السلام ـ نازل شده در مورد هيچ كس نازل نشده است.»

نمونه هايى بخش اول: آيات وارده در شأن امام علىـ عليه السلام ـ در منابع اهل سنت.

آيات فراوانى را علماى اهل سنت در شأن امام علىـ عليه السلام ـ تفسير كرده اند و در تأييد آن رواياتى را از پيغمبر اكرمـ صلى الله عليه وآله وسلم ـآورده اند به طورى كه بعضى از علماى اهل از آيات وارده در شأن امام علىـ عليه السلام ـ

1) جريان خوابيدن امام علىـ عليه السلام ـ در بستر پيامبر و نزول آيه در فضيلت امام

قال الله تبارك و تعالى: (وَ مِنَ النّاسِ مَنْ يَشرى نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاةِ اللّه)(3)

قال ابو العباس أحمد بن عثمان بن أبى على، أَنَّ رسولَ اللّهَـ عليه السلام ـ لَمَّا أرادَ الْهِجْرَةَ خلّف عَلى بْن أَبى طالب

ب) ترجمة الامام على بن أبى طالبـ عليه السلام ـ من تاريخ مدينة دمشق، لابى القاسم على بن الحسين بن هبة الله الشافعى المعروف بابن عساكر بتحقيق الشيخ محمد باقر المحمودى (بيروت، مؤسسة المحمودى، للطباعة و النشر، الطبعة الثانية، 1399 هـ 1978) ج 1، ح 187ـ190.

ج) مستدرك على الصحيحين، ابى عبدالله الحاكم النيابورى. و بذيله حافظ الذهبى، (بيروت، دار المعرفه) ج 3.

د) التفسير الكبير، ج 5 ص 204. ج 3، ص 132.

الرَّاكِعُ (لِعَلىـ عليه السلام ـ ) أَعْطَانِى خَاتَمَةً.(1)

ضريس از علىـ عليه السلام ـ نقل مى كند: اين آيه (اِنَّما وَلِيُّكُمُ اللّه...) بر پيامبر نازل شد، پس از آن در حالى كه مردم مشغول نماز بودند پيامبر وارد مسجد شد و ديد يك نفر سائل ايستاده است، حضرت رو به سائل كرد و فرمود: اى سائل آيا كسى چيزى به تو داده است؟ عرض كرد: نه يا رسول اللّه، جز آن ركوع كننده (به علىـ عليه السلام ـ اشاره كرد) كه انگشتر خود را به من داد، غير از او كسى چيزى به من نداده است

*در روز قيامت خداوند از ولايت علىـ عليه السلام ـ سؤال خواهد كرد

طبق نقل مفسرين خاصّه و عامّه، آيه شريفه زير درباره ولايت علىـ عليه السلام ـ بوده و در روز قيامت از ولايت آن حضرت سؤال خواهد شد:

(وَقِفُوهُمْ اِنَّهُمْ مَسئولُونَ)(3) «در روز قيامت خداوند به ملائك فرمان مى دهد كه آنها يعنى مردمان كفر پيشه و گمراه را متوقف سازيد كه در كارشان سخت مسؤول هستند و بايد مورد بازپرسى قرار بگيرند.

و روايات متعددى جهت تأييد اين مطلب از طريق عامه نقل شده است كه ذيلا به نمونه هايى از آن اشاره مى شود:

الف) (عن ابى سعيد الخدرى، عن النبىـ صلى الله عليه وآله وسلم ـ فى قوله «وقفوهم انّهم مسئولون» قال: عن ولاية علىّ بن ابى طالب).

1- ابوالفداء الحافظ ابن كثير الدمشقى، البداية و النهاية (مكتبة المعارف ـ بيروت) الجزء السابع، ص 358. ـ فرائد السمطين، (با مشخصات سابق) ج 1، ص 195، ح 153. ـ فخر الدين راضى، تفسير الكبير (دار الكتب العلميه، طهران ـ ايران) ج 12، ص 26 ذيل آيه شريفه، عبارتى با مختصر تفاوت. ـ شيخ سليمان قندوزى، ينابيع المودة، ص 251.

2- تفسير ثعلبى، ج 2، ص 239 ذيل آيه شريفه. حافظ بن عساكر، ترجمة الامام على بن ابى طالبـ عليه السلام ـ ، ج 2، ص 420، ح 928. گنجى شافعى، كفاية الطالب، ص 235، باب 62. شيخ سليمان قندوزى حنفى، ينابيع المودة، ص 115، باب 26. ابن مغازلى شافعى، مناقب، ص 270، ح 318.

3- صافات: 24.

در روز قيامت از نعمت ولايت سؤال خواهد شد

(ثُمَّ لَتسأَلُنَّ يَوْمَئِذ عَنِ النَّعيم(

(عَنْ جَعْفَر بن محمدـ صلى الله عليه وآله وسلم ـ فى قَولِهِ عَزَّوَجَلَ «ثُمَّ لتسألنَ يَوْمَئِذ عن النَّعيم» قَالَ: عَنْ وِلايَةِ عَلىِّ بنِ أبِى طالِبـ عليه السلام ـ )

از امام جعفر بن محمدـ عليه السلام ـ روايت شده كه در مورد آيه «ثم لتسألن يومئذ عن النعيم» فرمود: مراد از نعمتى كه در قيامت از آن سؤال مى شود، ولايت على بن أبى طالبـ عليه السلام ـ است.

اميرالمؤمنين (عليه السلام) فرمود :

لَيْسَ فِى الْبَدَنِ شِىْءٌ أَقَلَّ شُكْراً مِنَ الْعَيْنِ فَلا تُعْطُوها سُؤْلَها فَتَشْغَلَكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللّهِ عَزَّ وَ جَلَّ.