خدای بلندمرتبه می‌فرماید :

«فَلا اُقْسِمُ بِمَواقِعِ النُّجوُمِ* وَ انَّهُ لَقَسَمٌ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِیمٌ»              

                                                                      (واقعه : 75-76)

سؤال اینجاست که، منظور از جایگاه‌های ستارگان چیست؟ که در پاسخ، سه معنی ذکر شده است :

      ستونهاي غيرمرئي آسمان:

خداي بزرگ در آيهء دوم سورهء مباركهء رعد مي‌فرمايد:

[اللَّهُ الَّذِي رَفَعَ السَّمَاوَاتِ بِغَيْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا]

«خداوند ذاتي است كه آسمانها را بدون ستونهايي كه شما آنها را ببينيد، برافراشت»

اين آيهء کریمه با نحوهء نگرش قدما به آسمانها مطابقت دارد؛

قرآن كريم در آيهء (40) سورهء مباركهء يس در بارهء خورشيد و ماه مي‌گويد:

[وَكُلٌّ فِي فَلَك يَسْبَحُونَ]

«هر كدام آنها در سپهري شناور اند»

ربُّ المشارق والمغارب:

خداي سبحان در كتاب بزرگ خود مي‌فرمايد:

[رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ]

«پروردگار مشرق و مغرب» [شعرا/28]

[رَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَيْنِ]

«پرودرگار مشرقين و مغربين» [الرحمن/17]

[رَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ]

«پروردگار مشرق‌ها و مغرب‌ها» [معارج/40]

آغاز آفرينش

باز هم به سراغ علم نجوم مي‌رويم:

قرآن كريم در بارهء آغاز و پايان دنياي مادي، تئوري معين و روشني را مطرح مي­كند؛ تئوريي كه در واقع انسان عصر حاضر تا يك قرن قبل، از آن كم‌ترين شناختي هم نداشته است، اما انسان قديم كه حتي نمي‌توان گفت: راه‌يافتن اين تئوري يا بخش‌هايي از آن به ساحهء تعقل آن، ممكن و متصوّر بوده است!

آري؛ علم جديد آمده است تا بر اين جنبه از اعجاز قرآن كريم نيز گواه باشد.